Uit het raam van ons kantoor op de gezondheidsboulevard van het Abe Lenstra stadion kijkend, valt mijn oog op deze slagzin op de zijkant van een voorbij komende vrachtwagen. Mijn reflex is lachen: wat een briljante parodie op deze tijd waarin we leven; ik had het niet ironischer kunnen verwoorden!
Maar: het komt van een bedrijf dat hiermee een imago wil neerzetten en klanten wil trekken; het is dus waarschijnlijk als serieuze aanbeveling bedoeld.
Past die benadering misschien gewoon goed bij de aard van hun product?
Kort daarna kom ik de kreet ook in heel andere context tegen, dus blijkbaar vindt deze gedachte veel breder weerklank.
Mijn denkhoofd slaat aan: wat betekent die zin eigenlijk? ‘Ik doe, dus ik besta!’ in plaats van: ‘ik denk, dus ik besta?’.
Er lijkt sprake van een tegenstelling: of het een, of het ander? En is doen dan beter dan denken? Als dat zo is, dan pas ik niet meer in deze wereld! Ik kan niet niet denken.
Is dat dan opeens een handicap in deze tijd? Is ‘doen’ dan innoveren en ‘denken’ een antieke gewoonte, die kostbare doe-tijd verspilt?
Vandaar misschien projecten in plaats van structuren, zzp in plaats van vaste baan. Vandaar dat bomen kappen in de mode is en dat zorgverleners in de eerste lijn ondernemers zijn gaan heten? En wat als we allemaal lekker ons eigen ding doen en de samenhang valt weg?
Mijn associaties rond deze stelling zijn schier eindeloos en de verbanden die ik er tussen meen te zien ook; de valkuil van een denker?
Ik hoop nu maar dat er alweer een volgend tijdperk gloort aan de horizon; een tijd waarin denkers en doeners niet zonder elkaar blijken te kunnen, samen eendrachtig gaan verbeteren wat beter kan en beschermen wat al goed is.
Kan een copywriter daar alvast een nieuwe slagzin voor verzinnen?
Marja Kuik
Ga terug naar nieuwsoverzicht