Inspiratie voor Paramedici: Financiering op basis van resultaat in plaats van inspanning

Gesprek met Ellen Nuijten: Bestuurder, ondernemer en bovenal out-of-the-boxdenker

In maandblad ‘De Eerstelijns’ van maart 2015 stond onder de noemer ‘Jonge bestuurders’ een wervelend interview met Ellen Nuijten, ondernemer, bestuurslid in de podotherapie en bovenal out-of the-boxdenker. ‘Een podotherapeut in de cockpit van een vliegtuig’, ‘No cure no pay’ en ‘De podotherapeut vergelijken met Apple’, Ellen Nuijten kijkt duidelijk met een andere bril naar de paramedische wereld dan gebruikelijk is. ROS Friesland ging met Ellen Nuijten in gesprek om te kijken of zij ook voor Friese paramedici een inspiratiebron kan zijn.

Wie is Ellen Nuijten

Op haar 21^ste was Ellen podotherapeut, maar al snel bleek dat ze liever aan de bestuurstafel zit dan dat ze patiënten aan het behandelen is. Als bestuurslid (en onderneemster) is haar weleens gekscherend aangegeven dat ze ADHD heeft zodra zij het over haar vakgebied begint, ik kan me daar inmiddels wel iets bij voorstellen. Het liefste ‘vliegt ze erin’ om dingen voor elkaar te krijgen, maar als bestuurder weet ze ook zeer goed wanneer ze het voorzichtiger moet aanpakken. Ze gelooft in chaos met visie en typeert haar stijl als ‘een geintje met een seintje’.

Ellen is directeur en mede-eigenaar van Podotherapeutisch Centrum RondOm, 42 podotherapeuten in loondienst op ruim 80 locaties veelal in gezondheidscentra. RondOm faciliteert podotherapeuten zodat zij kunnen uitblinken, van daaruit ontstond ook het initiatief om te komen tot Toppodotherapie. Toppodotherapie is een netwerk van samenwerkende podotherapiepraktijken op circa 160 locaties. De aangesloten praktijken binnen dit samenwerkingsverband kunnen gebruik maken van de organisatiekracht van RondOm, en delen veel kennis en behouden hun eigen identiteit. Ellen is tevens bestuurslid van de Nederlandse Vereniging van Podotherapeuten en voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Sportpodotherapeuten én moeder van vier jonge kinderen.

Wat ziet Ellen Nuijten? Ontwikkelingen en oplossingsrichtingen

Als Bestuurder

• Voor de brede paramedische wereld geldt volgens Ellen dat deze nog onvoldoende georganiseerd is, ‘kort door de bocht’: ‘Er wordt niet goed genoeg met elkaar samengewerkt, en elkaars kwaliteiten worden niet altijd gezien, daardoor valt de paramedi soms ‘buiten de boot’, wordt ondergewaardeerd en gaat zich daar dan ook nagedragen (calimero gedrag)’.
• ‘Bestuurders van paramedische beroepsgroepen zijn vaak geen ondernemers die met de voeten in de klei staan, en mee vooruit willen, maar meestal mensen met veel bestuurlijke ervaring of politieke achtergronden, die het besturen er bij doen, de focus ligt vaak op bedachtzaamheid en geen fouten willen maken, in plaats van kansen grijpen, innoveren en risico’s nemen.’
• Een andere belemmering die soms wordt opgeworpen, zodat er niet hoeft te worden samengewerkt is de mededingingswet, echter in de praktijk is er veel meer mogelijk met de mededingingswet dan er vaak van te voren wordt gedacht, er is vaak koud water vrees.’
• ‘In veel paramedische beroepsgroepen is er erg veel onderlinge concurrentie. Je moet ervoor zorgen dat er niet meer zijn dan nodig, zorg voor een goede beroepskrachtenplanning en beloon daar je trouwe kwalitatieve leden mee. Als de aantallen paramedici blijven stijgen terwijl de vraag hetzelfde blijft, is dat een probleem, vaak is er geen toename van beschikbaar geld, en waarom zou de zorgverzekeraar als er gewoon overal aan de zorgplicht (inkoopplicht/landelijke inkoopdekking) kan worden voldaan?.
• ‘De huisarts is steeds meer de inhoudelijke spil waar de zorg omdraait, de inhoudelijk regisseur in de 1^e lijn maar betekent dit dan ook dat zij de organisatorische spil moeten zijn waar alles omdraait?’ Volgens Ellen zouden zorggroepen veel meer multidisciplinair bestuurd moeten worden en is de toename van steeds groter wordende zorggroepen een bedreiging voor paramedici maar ook de huisartsen zelf.

Rond financiering

• ‘Het zou in de eerstelijn vaker moeten gebeuren dat mensen betalen voor het behaalde resultaat in plaats van voor de geleverde inspanning, dit is een consequente van de vrije markt. No cure no pay, toen wij dit instelden bij RondOm wisten we hoeveel mensen er bij ons tevreden de deur uitgingen, en hebben we goed getraind in luisteren naar wat de patiënt eigenlijk wil. Gewoon opdringen wat je allemaal kan is geen optie, we wisten natuurlijk dat het haalbaar was.’

‘Veel paramedici hebben te maken met korting op de tarieven, mijn suggestie zou zijn om als paramedicus zelf het heft in handen te nemen, ik bedoel hier het volgende mee, bied je diensten aan voor een totaal bedrag ongeacht het aantal behandelingen en beloof alles uit de kast te halen. Natuurlijk bereken je dat gemiddelde bedrag op al je resultaten van de laatste jaren. De ene keer ben je langer bezig met een patiënt en leg je er op toe de andere keer ben je sneller klaar. Hierdoor verandert je inspanningsverplichting in een resultaatverplichting en je bent als paramedicus zelf ‘baas’ hoe invulling wordt gegeven aan de zorg. Je creëert daarmee professionele autonomie bij de zorgverlener en je houdt de regie om te ondernemen.’ Daarnaast kun je met deze tarieven ook de gesprekken met verzekeraars die ook weten waar ze aan toe zijn aan.

• In de huidige praktijk zie je al jaren dat praktijken bijvoorbeeld Plus praktijken worden en aan steeds meer eisen moet voldoen. ‘De vorming van Plus praktijken vanuit de regie van de zorgverzekeraar zie ik als een vorm van natuurlijke eliminatie waarbij men beloond wordt met een zoethouder.
• ‘Podotherapeuten hebben het voorelkaar gekregen dat zij als professioneel leider (inhoudelijk, niet hiërarchisch) bij diabetes voetzorg, dit betekende wel dat zij voor iedereen een individueel zorgplan moeten opstellen en zelf afspraken maken over de uitvoer van het behandelplan met andere behandelaars zoals de pedicure. Ze declareren per zorgprofiel een vast bedrag terwijl behandelplan (wat ze zelf bepalen) kan afwijken van 2 tot 20 keer per jaar. ‘We worden afgerekend op de resultaten, het voorkomen van voetulcera die amputaties tot gevolg hebben.’ Het prikkelt podotherapeuten om bijvoorbeeld voor hun diabetes patienten zelfmanagement cursussen te organiseren of te innoveren op e-health om het doel te behalen en het aantal contact momenten met de patiënt anders in te delen. Dit is ondernemen.

Als Out-of-the-boxdenker

• ‘In de toekomst wordt er sowieso meer gedaan met e-health, het contact met de klant gaat nu al via sociale media, what’s app, chatten, je moet continu bereikbaar zijn.
• Door alle snelle ontwikkelingen is het ook belangrijk om in de gaten te houden wat er bij grote bedrijven zoals Philips en Google gebeurt, ook dat worden concurrenten, dat kan heel goed via het web. Paramedici moeten ook zijn waar ontwikkelaars zijn, ontwikkelaars hebben vaak geen paramedische kennis dus die moet jij inbrengen.’
• ‘De behoefte van de klant verandert, het is belangrijk om daar zicht op te hebben, patiëntenparticipatie. Bij RondOm hebben we daarom een patiëntadviesraad in het leven geroepen. Vooral de mensen die iets op te merken hebben trek je daarmee, de criticasters, door deze persoonlijke aandacht te geven win je ze voor je, bovendien hebben ze vaak hele nuttige opmerkingen.’ Zo stuitte Ellen op een patiënt/oud commercieel directeur van de Duyvis, die zei: ‘Waarom communiceren jullie niet over hoeveel vergoeding iemand kan krijgen, in plaats van dat ik al jaren op dezelfde zolen moet lopen en er zelf achter moet komen dat mijn zorgverzekeraar jaarlijks zolen vergoed’ ‘En zo geschiedde in het nieuwsbulletin vanuit de patiëntadviesraad, met vele positieve reacties als gevolg.’
• ‘Als je andere markten gaat betreden , moet je altijd goed nadenken over je “binnenkomer”. Gezondheid of preventie zijn niet direct zaken waar het bedrijfsleven voor warmloopt, zij zien daar geen geld in, anders is het als je het over veiligheid en verzuimbeperking hebt. Zo heeft RondOm voorzien in oplossingen voor een grote vliegmaatschappij gerelateerd aan werkhouding en schoeisel en in een ander project rond steunzolen in veiligheidsschoenen.’

Samenwerken met nieuwe partners levert niet altijd grote winst in euro’s, maar het maakt je beroep wel ontzettend leuk.

• ‘Hetzelfde geldt voor samenwerking met gemeenten, ook hier wordt een andere taal gesproken, ook hier moet je eerst durven investeren voordat je kan incasseren. Zorgaanbieders komen vaak met een heel pakket aan zorgoplossingen zonder zich te realiseren aan welke vraag zij moeten beantwoorden en hoe het kosten plaatje er voor de ander uit ziet.’
• ‘In veel gevallen ontbreken gegevens, data om initiatieven van de grond te krijgen. Ellen verwacht en hoopt dat de komende jaren veel meer data ontsloten kan worden zodat innovaties van de grond kunnen komen en aantoonbaar kan worden gemaakt dat ze bijvoorbeeld bijdragen aan de Triple Aim doelstellingen. ‘Er is bijvoorbeeld nog steeds winst te halen op het gebied van valpreventie maar een echte harde Business Case ontbreekt naar mijn weten nog.’
• Ellen houdt van out-of-box denken. ‘Mensen geboren uit 1992 zijn het beste om mee te brainstormen, ze zijn jong, hebben de laatste ontwikkelingen meegemaakt en zijn al verantwoordelijk genoeg. Zulke mensen moet je dus ook aannemen, mensen uit andere (nieuwe) generaties denken wellicht ook anders doordat zij anders hebben leren denken, andere verbanden zien door bijvoorbeeld de omgang met de ipad.’
• ‘Er wordt nog te weinig out-of-the-box gedacht in de zorg, bij symposia zie ook altijd weer dezelfde mensen, dezelfde sprekers, uit de zorg, die hun verhaal komen doen, nodig eens iemand uit van een andere branche, bijvoorbeeld! Ik hoop dat binnen nu en 5 jaar meer mensen out-of-the-box kunnen denken.’

Erwin Brameijer

Regioadviseur ROS Friesland