Andersson Elffers Felix (AEF) heeft op verzoek van VWS onderzoek gedaan naar de afspraken van zorgverzekeraars, zorgaanbieders en gemeenten betreffende de niet-toewijsbare wijkverpleegkundige zorg. In een aantal regio’s was de start van het proces moeizaam. Volgens AEF komt dat met name vanwege de korte periode van het inkoop. In de verdeling van middelen en capaciteit zijn er twee modellen. 1. gemeenten krijgen een deel van het budget. 2. Het budget is verdeeld over de regio. De verdeling van middelen en capaciteit is niet in elke regio even soepel verlopen, constateert AEF.
In de meeste regio’s maken gemeenten met zorgaanbieders afspraken over de positionering van de niet-toewijsbare wijkverpleegkundige zorg in het sociaal wijkteam en de samenwerking. DSW eist dat de wijkverpleegkundige niet-toewijsbare zorg buiten het wijkteam wordt gepositioneerd. Eno daarentegen heeft de wijkverpleegkundige niet-toewijsbare zorg juist in het wijkteam gepositioneerd.
AEF adviseert te kijken naar de effecten van keuzes in positionering, signalering, behoeftebepaling, mandaat en coördinatie van multidisciplinaire zorg. Wat betekent dit voor de efficiëntie van de inzet van niet-toewijsbare wijkverpleegkundige zorg?
Het volledige rapport van AEF “Verbinding wijkverpleging en sociaal domein
Ga terug naar nieuwsoverzicht