In de 9 jaar waarin ik voor ROS Friesland werk, heb ik alleen zijdelings te maken gehad met de geboortezorg. Mijn focus heeft tot nu toe met name gelegen op de huisartsenzorg en de verbinding tussen huisarts en ziekenhuis. Maar hier is verandering in gekomen: per februari leg ik mij toe op een nieuw vakgebied: ‘de geboortezorg’.
Een ommezwaai binnen ROS Friesland
Toen mij collega Lies van der Wal, adviseur Geboortezorg, aankondigde met pensioen te gaan dacht ik meteen: ‘dit is een mooi moment voor mij om nog een ommezwaai te maken binnen ROS Friesland’. De geboortezorg lijkt mij een interessant nieuw terrein om me nog eens helemaal in vast te bijten. De afgelopen jaren heb ik ruime ervaring opgedaan met samenwerkingsvraagstukken en de ontwikkeling van integrale zorg, thema’s die ook in de geboortezorg spelen. Deze ervaring vormt een goede basis van waaruit ik de specifieke kennis die ik nu nog ontbeer, mij eigen kan maken.
Met je voeten in de klei staan
Als ROS adviseur behoor je de ontwikkelingen in de zorg scherp op je netvlies te hebben. Je bent op de hoogte van nieuw beleid, innovatie en ontwikkelingen in de zorg en vertaalt dit door in je dagelijkse werkzaamheden. Maar je dient ook, zoals wij dat bij ROS Friesland noemen, ‘met je voeten in de klei te staan’. Dit betekent meemaken hoe de dagelijkse praktijkvoering van de zorgverleners eruitziet, waar zij mee bezig zijn, wat hun vragen zijn, welke belemmeringen zij ervaren, enzovoort. Juist deze combinatie is de meerwaarde die een ROS adviseur kan bieden aan het werkveld.
‘Ook kwam er in één ochtend een variatie aan problematiek voorbij. Problematiek waarover ik tot nu toe alleen had gelezen.’
Meelopen met een verloskundige
Om de dagelijkse praktijk van dichtbij mee te maken, liep ik mee met een verloskundige tijdens een van haar spreekuren. Dit was een heel boeiende ervaring. In een paar uur tijd zag ik een diversiteit aan zwangere vrouwen voorbij komen: van alleenstaand of niet, van zwanger van het eerste kind, tot zwanger van het vijfde kind, en van net zwanger tot bijna uitgerekend. Ook kwam er in één ochtend een variatie aan problematiek voorbij. Problematiek waarover ik tot nu toe alleen had gelezen. Ik zag een alleenstaande vrouw, levend van een minimum inkomen met een afwezige partner. Ik zag een Syrisch echtpaar waarbij een oud verloskundige die Arabisch spreekt als tolk optrad. Ik zag ouders die een kindje bij een twintig weken durende zwangerschap verloren hadden en nu weer op hetzelfde punt waren aangekomen: weer een zwangerschap van twintig weken en nu de vraag of het deze keer wel goed zou gaan. Ook kwam er een vrouw met psychiatrische problematiek voor controle op het spreekuur. Over bijna alle zwangere vrouwen die ik in het spreekuur mocht zien wist de verloskundige wel iets bijzonders te vertellen. Althans in mijn ogen vond ik het bijzonder. Gezien vanuit mijn eigen ervaring met mijn gezond verlopen zwangerschappen en bevallingen, ook al is dat alweer erg lang geleden.
De vrouwen overigens, hadden er geen bezwaar tegen dat ik er bij zat. Bijvoorbeeld bij het maken van een echo. Pas later realiseerde ik me aanwezig te zijn geweest bij een heel intiem moment van een aantal vrouwen: het overkomt je toch niet dagelijks dat je mee mag kijken in de buik van een wildvreemde vrouw!
Wat mij opviel was hoe de verloskundige naast haar verloskundige kennis ook de maatschappelijke kant van haar werk op natuurlijke wijze aan bod liet komen. De generalistische insteek die zij liet zien, de heldere gespreksvoering en de inhoudelijke kennis, maakten het voor mij een uiterst boeiende ochtend.
Ik ben blij dat ik een klein kijkje in de praktijk van de eerstelijns verloskundige mocht nemen. Tussendoor wist ze me ook nog van alles over huidige ontwikkelingen en organisatie van de geboortezorg te vertellen. Ik neem dit mee in mijn werkzaamheden voor de geboortezorg in Friesland.
Catrien Schiirman
Adviseur
